We zijn allemaal als stenen in de rivier van het leven

We zijn allemaal als stenen in de rivier van het leven, ieder met ons eigen verhaal en onze eigen dans.

Drie weken geleden liep ik op de laatste wandeldag in de Sahara door de bedding van de Draa, de grote levensader van het achterland van het Atlasgebergte. In de droge rivierbodem ontvouwt zich een prachtig, gevarieerd landschap van uitgedroogde modderplaten, zand en stenen in alle mogelijke kleuren. Elke steen is afgerond en gladgeslepen door de bewegingen van het water.

Al lopend drong het tot me door dat wij eigenlijk net zulke stenen zijn: gevormd door de stroom van ons leven. Het idee maakte me vrolijk. Tot dat moment had ik steeds stenen, takjes en andere kleine dingen opgepakt en weer laten vallen.
Maar nu besloot ik voor elke deelnemer aan de 5-daagse Heartbeat-workshop rond de winterzonnewende een steen mee te nemen. Een steen als herinnering dat het leven ons vormt. En dat wanneer we dansen, we altijd dansen in een rivier van beweging—de zichtbare en onzichtbare stromen om ons heen.
Terwijl ik verder liep, kwam ik steeds mooiere, soms verrassend grote stenen tegen, die bijna leken te glimlachen. Langzaam werd mijn rugzak zwaarder van al dat moois.

Ik hou van de tijd die nu voor ons ligt. De donkere maanden zijn voor mij voedend geworden, sinds ik manieren heb gevonden om de natuurlijke inwaartse beweging van deze periode te volgen—en haar kracht en betekenis te geven.
Ik kijk er dan ook naar uit om straks samen te dansen, om tijd te nemen om een krachtig veld te bouwen waarin we kunnen verkennen en verdiepen. Een veld waarin we de zonnewende en het nieuwe jaar samen betekenis kunnen geven.
Als stenen in de grote rivier, ieder met ons eigen verhaal en onze eigen dans.